Najstarija crkva brvnara u Srbiji koja se nalazi nadomak Zlatibora, na jučerašnji veliki praznik Ilindan, proslavila je 200 godina postojanja. Pravoslavna bogomolja posvećena je svetom proroku Iliji i svake godine 2. avgusta selo Dobroselica slavi ovaj praznik kao seosku slavu. Na proslavi u porti crkve okupili su se meštani, vikendaši i putnici namernici, a za ovaj svečani dan crkva je dobila i novi krov, pokrivena je šindrom, lučevim daščicama od starog bora.

Kada su je Turci 1806. godine spalili, kao i mnoge druge crkve Starog Vlaha, na istim temeljima je 1821. godine izgrađena nova crkva.

Svetinja je posvećena Svetom proroku Iliji i za nju se vezuje legenda da su je meštani za jednu noć preneli preko brega sa jednog mesta na drugo kako bi je udaljili od turskih kuća i sačuvali od potencijalnog uništenja.

Po načinu izrade, pojedinim detaljima, masivnoj i lepo oblikovanoj građi ovaj objekat spada među najlepše crkve brvnare, a o njenoj dugoj istoriji svedoči brvno u severnom delu objekta na kome je urezana 1821. godina.

Uz paroha Jovana Stojkovića prepokrivanje crkve koja je neko vreme bila pod crepom organizovao je meštanin Desko Marjanović a krov su uradili majstori iz Višegrada.

Posle svete liturgije, meštani su organizovali svečani ručak kako bi proslavili ovaj veliki dan i izrazili zahvalnost svima koji su dali svoj doprinos, makar i svojim prisustvom u obnavljanju i očuvanju ove istorijske gradjevine koja je svedok vekova koji su prohujali niz Zlatibor planinu.

Proslavu su uveličali starina Srećko Kovačević, koji broji 94 leta i Milutin Marjanović kome je 98 leta. Dedi Srećku, omiljenom u ovom zlatiborskom selu, mudrom i ponositom koji do skoro bejaše i crkvenjak u dobroseličkoj crkvi ukazaše čast da ponovo zvoni dok je oko crkve išla litija, jer bez njega ova crkva ne bi bila to što jeste. Ponos i dika sela Dobroselice.

Sve se dešavalo u hladu starih borova stolaša, verovatno najvećih na Zlatiboru i okolini. Meštani Milutin i Srećko živi su svedoci jednog stoleća kojim se Zlatiborci ponose, a koje nastavlja da živi i prkosi nekim novim vremenima, zahvaljujući svojim meštanima.

Piše: Bojana Kovačević Foto: Privatna Arhiva